-
1 finite
['faɪnaɪt]adjnumber, amount skończony* * *1) (having an end or limit: Human knowledge is finite, divine knowledge infinite.) ograniczony, skończony2) ((of a verb) having a subject: He speaks; I ran; She fell.) występujący w formie osobowej
Перевод: с английского на польский
с польского на английский- С польского на:
- Английский
- С английского на:
- Польский
